April 2013, ik stond op een uitvaartbeurs in Hoogeveen mijn ‘mobiele opbaarhuisje’ te promoten. Kwam een dame bij me staan die spontaan begon te vertellen:

“Mijn zoon, die in Alkmaar woont, belde mij vorige week en vertelde dat hij zo iets bijzonders had meegemaakt! Zijn zoontje was naar de overleden moeder van een klasgenootje wezen kijken die in een heel intiem huisje van hout lag opgebaard.

Het was heel mooi versierd en er lag zand en schelpjes op de vloer. ik kreeg kippenvel toen mijn zoon dit zo door de telefoon vertelde'”.

Dat was dit huisje’, zei ik niet zonder trots.